:: مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان - شماره 4 سال 1403- در حال چاپ ::
برگشت به فهرست مقالات برگشت به فهرست نسخه ها
مدل خطی برآورد هیات علمی آموزشی در دانشگاههای علوم پزشکی ایران
بهرام محقق ، نیوشا شهیدی صادقی 1، امیر محمدی ، محمد نظری ، محمدحسین سالاریان زاده ، امیراحمد اخوان ، محمدرضا ملکی ، مصطفی دیلمی ، اعظم سادات حسینی ، فاطمه طالبی ، علی اکبر عابدی ، معصومه فرج الهی
1- ، sadeghi.niusha@gmail.com
چکیده:   (377 مشاهده)
مقدمه: برنامه‌ریزی نیروی انسانی هیات علمی در دانشگاههای علوم پزشکی یک ضرورت مهم برای تحقق کارکرد تولید منابع انسانی متخصص حوزه سلامت است. این مطالعه با هدف طراحی مدل برآورد هیات علمی در دانشگاه های علوم پزشکی انجام شد.
مواد و روش­ها: در این مطالعه کاربردی با استفاده از روش ترکیبی، عوامل تاثیرگذار بر حجم کار هیات علمی شناسائی شد. جمع‌آوری اطلاعات با مرور اسناد، مصاحبه‌های گروهی با خبرگان و تحلیل کوریکولوم‌های درسی صورت گرفت. جهت طراحی مدل از رویکردهای مبتنی بر کوریکولوم‌های درسی و الزامات بردهای تخصصی استفاده شد. ورود و تحلیل داده‌ها در نرم افزار اکسل انجام شد. 
یافته­ها: جهت برآورد هیات علمی مورد نیاز رشته مقاطع تخصصی و فوق تخصصی و فلوشیپ پزشکی مدل خطی متشکل از متغیر ترکیبی تعداد پذیرش سالانه دانشجو سالانه ضربدر ضریب هیات علمی و متغیر تعداد ثابت هیات علمی به ازای هر دوره و نیز تخصص‌های مورد نیاز به تفکیک هر دوره احصاء گردید. به منظور برآورد هیات علمی مورد نیاز سایر رشته مقاطع گروه علوم پزشکی، از مدل دیگری متشکل از متغیر مستقل تعداد دانشجو و متغیر ترکیبی "ضریب هیات علمی" منتج از پارامترهای واحدهای موظفی هیات علمی در ترم تحصیلی، تراکم مطلوب دانشجو در کلاس، تعداد ترم تحصیلی رشته مقطع و ارزش تعدیل شده واحد درسی استفاده شد.
نتیجه گیری: این مدل یک روش نوآورانه جهت برآورد اعضای هیات علمی مورد نیاز دانشگاه‌های علوم پزشکی در ایران است که می‌تواند کارایی تربیت نیروی انسانی سلامت را افزایش دهد.
واژه‌های کلیدی: هیات علمی، مدل، برآورد، دانشگاه علوم پزشکی
     
نوع مطالعه: كاربردي | موضوع مقاله: آموزش پزشکی
دریافت: 1401/6/3 | پذیرش: 1402/5/24

Ethics code: 960312


XML   English Abstract   Print



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
برگشت به فهرست مقالات برگشت به فهرست نسخه ها