چکیده

  زمینه و هدف : در این مقاله اثر یک رژیم پروبیوتیکی بر روی H.pylori گزارش می‌شود. از عوامل مهم در کاهش موفقیت رژیمهای درمانی بر ضد عفونتهای هلیکوباکترپیلوری مقاومت و اثرات سوء آنتی بیوتیکها می‌باشد. لذا تلاشهای عمده در سطح جهان بر روی شناسایی پروتکل‌های درمانی جایگزین و موفق تر متمرکز شده است.

  روش بررسی : چهل سویه هلیکوباکتر پیلوری از 140 نمونه بیوپسی معده بیماران مبتلا به گاستریت جدا سازی شد. پس از کشت نمونه‌های بیوپسی در محیط اختصاصی بروسلا بلاد آگار و شناسایی باکتری با تست‌های تکمیلی استاندارد، تست‌های حساسیت سنجی به دو روش دیسک دیفیوژن اصلاح شده و E. Test انجام شد. مقاومت سویه‌های هلیکوباکترپیلوری به مترونیدازول، کلاریترومیسین، آموکسی‌سیلین و تتراسیکلین تعیین شد. سویه‌های هلیکوباکترپیلوری در بروسلا براث کشت و سپس اثر آنتاگونیستی لاکتو باسیلوس اسیدوفیلوس جدا شده از ماست بر رشد هلیکوباکترپیلوری با روش کشت توام مورد ارزیابی قرار گرفت.

  یافته‌ها : 25 (5/55 درصد) از 45 سویه هلیکوباکترپیلوری جدا شده از بیماران، مقاوم به آنتی بیوتیک بودند. میزان مقاومت به مترونیدازول، کلاریترومیسین، آموکسی سیلین و تتراسیکلین به ترتیب 65%، 33%، 22% و 20 درصد بود. لاکتوباسیل اسیدوفیلوس توانست رشد 26 (7/57%) سویه‌های هلیکوباکترپیلوری را مهار کند. 16 (2/68%) از آنها مربوط به سویه‌های حساس و 10 (8/31%) مربوط به سویه‌های مقاوم به آنتی بیوتیک بودند.