1- گروه روان شناسی ، دانشکده علوم انسانی و تربیتی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی تبریز ، ایران 2- گروه روان شناسی ،واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی تبریز، ایران ، m.alivand@iaut.ac.ir 3- دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران 4- گروه روان شناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی تبریز، ایران
چکیده: (2557 مشاهده)
زمینه و هدف: اختلال دوقطبی نوع یک، اختلالی مزمن، ناتوان ساز و عودکننده است که با دوره‌های مانیا تعریف‌شده است و این اختلال باعث بسیاری از اختلالات درون فردی و بین فردی می شود. در کل، تحقیق حاضر بر آن بود تا میزان اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی مبتنی بر آموزش مهارت‌های تنظیم هیجان را بر تکانش گری و چگونگی تنظیم شناختی هیجان بیماران دوقطبی نوع یک بررسی نماید. مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر از لحاظ روش تحقیق بر اساس پژوهش های نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه کنترل استوار بود. جامعه‌ی آماری این پژوهش را کلیه بیماران مرد بستری در بیمارستان رازی تبریز در سال 1397 تشکیل می‌داد. برای به دست آوردن نمونه‌ی آماری (30 نفر)، از روش نمونه‌گیری هدفمند استفاده گردید؛ همچنین برای کاهش میزان تفاوت گروه‌ها، نمونه به روش جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار داده شد. به منظور به دست آوردن داده‌های تحقیق، از پرسشنامه‌های تکانشگری بارت و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده های حاصله، از روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره با نرم افزارآماری۲۴ -SPSS استفاده شد. یافته‌ها: نتایج بررسی‌های آماری نشان داد که رفتاردرمانی دیالکتیکی به‌طور معنی‌داری (05/ 0p <) بر بهبود تکانشگری و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان (به‌جز ملامت دیگران و تمرکز مجدد به برنامه‌ریزی، پذیرش و اتخاذ دیدگاه دیگر) بیماران دوقطبی تأثیر داشته است. نتیجه‌گیری: یافته ها حاکی از آن بود که می توان از رفتاردرمانی دیالکتیکی مبتنی بر آموزش مهارت‌های تنظیم هیجان برای کاهش تکانشگری و تنظیم شناختی هیجان مبتلایان به اختلال دوقطبی نوع یک همراه با دارودرمانی استفاده نمود.
