1- دانشیار گوش و حلق و بینی-جراحی سر و گردن، مرکزتحقیقات بیماریهای گوش و حلق و بینی، گروه گوش، حلق، بینی و جراحی سرو گردن، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران. 2- کارشناسی ارشد علوم تغذیه، مرکزتحقیقات بیماریهای گوش و حلق و بینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران ، hediehr1392@gmail.com
چکیده: (2542 مشاهده)
زمینه و هدف: با توجه به تاثیرگذاری عفونت گوش میانی و پوسیدگی دندانی بر روی کیفیت زندگی کودکان و توانایی رشد و تکامل آنها و شیوع بالای این دو بیماری در دوران کودکی، این مطالعه با هدف بررسی همراهی وضعیت پوسیدگی دندانی و عفونت گوش میانی با افیوژن در کودکان انجام گردید. روش بررسی: در این مطالعه 310 کودک در محدوده سنی 3 تا6 سال وارد مطالعه شدند. پوسیدگی دندان کودکان با شاخص پوسیدگی و پرشدگی دندانهای شیری ارزشیابی شد.کودکان به دو گروه با و بدون پوسیدگی تقسیم شدند وجهت معاینه بالینی و آزمون شنوایی سنجی به بیمارستان امیرالمومنین (ع) رشت ارجاع داده شدند. جهت تجزیه و تحلیل از آزمونهای آماری توصیفی و تحلیلی استفاده شد و سطح معنی داری آزمونها 05/0 در نظر گرفته شد. یافتهها: در این بررسی 170 دختر و 140 پسر با میانگین سنی 1.02±4.58 شرکت کردند. 30 نفر از کودکان (9.67 %) افیوژن گوش میانی داشتند. میانگین شاخص پوسیدگی دتدان، 35.2±2.07 بود. افیوژن گوش میانی در کودکانی که پوسیدگی دندان داشتند، 139 درصد 2.39 OR= ، 5.50- 1.04 = CI95%) بالاتر از کودکان فاقد پوسیدگی دندان بود (0.04 =P). ارتباط معنی داری بین متغیرهای جنس، سن، تحصیلات پدر یا مادر و افیوژن گوش میانی یافت نشد(0.05<P). نتیجهگیری: در کودکانی که پوسیدگی دندان دارند، احتمال افیوژن گوش میانی بیشتر از کودکانی هست که پوسیدگی دندان ندارند. مطالعات آینده نگر بیشتری برای تعیین اثر بهبود بهداشت دهان بر روی عفونت گوش میانی توصیه میشود.
