1- دانشیار زنان و زایمان، گروه زنان و زایمان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران. 2- دانشیار زنان و زایمان، گروه زنان و زایمان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران (مولف مسئول)، تلفن ثابت: 33236380-028 ،پست الکترونیک: drmovahed@yahoo.com ، drmovahed@yahoo.com 3- استادیار زنان و زایمان، گروه زنان و زایمان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران. 4- متخصص زنان و زایمان، گروه زنان و زایمان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران.
چکیده: (6688 مشاهده)
زمینه و هدف: زایمان پیش از موعد از علل اصلی مرگ‌ومیر نوزادی در سطح جهان محسوب می‌شود، لذا پیشگیری از زایمان زودرس از اهداف اصلی مراقبت‌های مامایی است. مطالعه حاضر به منظور بررسی تأثیر شیاف پروژسترون واژینال در پیشگیری از زایمان زودرس انجام شد. روش بررسی:در این کار آزمایی بالینی تصادفی 200 زن باردار تک قلو با سن حاملگی 34-24 هفته با تشخیص زایمان زودرس تحت درمان با سولفات منیزیم وریدی و کورتیکو استروئید قرار گرفتند. در گروه مداخله (100 نفر) علاوه بر داروهای فوق،200 میلی‌گرم شیاف پروژسترون در شروع درمان و سپس هر 12 ساعت تا از بین رفتن انقباضات رحمی تجویز گردید و پس از توکولیز موفق شیاف پروزسترون تا پایان 34 هفتگی ادامه داده شد. نتایج مامایی شامل فاصله زمانی بین شروع توکولیز تا از بین رفتن انقباضات رحمی، فاصله زمانی تا وقوع زایمان، سن بارداری در زمان زایمان و پیامدهای نوزادی در دو گروه ثبت گردید. یافته‌ها: میانگین فاصله زمانی بین شروع توکولیز تا از بین رفتن انقباضات رحمی در گروه کنترل 3.78±6.33 ساعت و در گروه مداخله 3.07±6.72 ساعت بود (0.432=p). فاصله بین توکولیز موفق تا وقوع زایمان در دو گروه به ترتیب 21.9±35.1 و 1/25±7/36 روزبود (0.634=p). از نظر سن بارداری در هنگام زایمان و پیامدهای نوزادی بین دوگروه اختلاف معنی داری دیده نشد. هر چند مورتالیتی نوزادی در گروه کنترل دو برابر گروه مداخله بود ولی این اختلاف معنی‌دارنبود (0.194=p). نتیجه‌گیری:مطالعه حاضر نشان داد تجویز شیاف پروژسترون واژینال تأثیریدر پیشگیری از زایمان زودرس ندارد.
