هدف: در سال‎های 1390 تا 1392 در کشور ایران تلاش‎هایی جهت اجرای طرح پزشک خانواده در شهرها شد. هدف از این مطالعه تبیین دیدگاه مدیران، گیرندگان و ارائه‎دهندگان خدمات سلامت در زمینه مشکلات اجرای برنامه پزشک خانواده شهری در ایران بود.

مواد و روش‎ها: مطالعه حاضر یک مطالعه کیفی است. داده‎ها از طریق 37 مصاحبه فردی با مدیران و 21 بحث گروهی با گیرندگان و ارائه‎دهندگان خدمات سلامت در بخش دولتی و خصوصی در سه استان البرز، آذربایجان‎غربی و کردستان در سال 1393 جمع‎آوری گردید. یافته‎های مطالعه به روش آنالیز محتوا مورد تجزیه و تحلیل قرار‎گرفت.

یافته‎ها: از یافته‎های مطالعه حاضر 7 طبقه پیرامون مشکلات در زمینه اجرای پزشک خانواده شهری در ایران بدست‎آمد که شامل: مشکلات مالی، مشکلات فرهنگی، مشکلات آموزشی، مشکلات انگیزشی، مشکلات ساختاری و برنامه ‎نویسی، مشکلات اجرایی و مشکلات زمینه‎ای بود.

نتیجه‎گیری: تعریف و تثبت منابع مالی و طراحی قوانین مناسب برای پرداخت‎ها برای حل مشکلات مالی، آموزش مردم و کارکنان و مشارکت رسانه‎ها در آموزش برای حل مشکلات فرهنگی پیشنهاد می‎شود. اصلاح کریکولوم آموزش پزشکی برای حل مشکلات آموزشی، جلب مشارکت بخش خصوصی و متخصصان و تضمین تداوم برنامه برای حل مشکلات انگیزشی، پیشنهاد می‎شود. طراحی تشکیلات مناسب و تهیه پروتکل‎ها برای حل مشکلات ساختاری، و هماهنگی بین‎بخشی و درون‎بخشی و حمایت‎طلبی سیاست‎گذاران برای حل مشکلات زمینه‎ای پیشنهاد می‎شود.

کلید واژه‎ها: پزشک خانواده، ارائه‎دهندگان خدمت، گیرندگان خدمت، مطالعه کیفی، ایران

وصول مقاله:17/6/95 اصلاحیه نهایی:2/4/96 پذیرش:18/5/96