1- مرکز تحقیقات گوارش و کبد، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران ، bayazidg@yahoo.com 2- گروه داخلی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران 3- دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران. 4- مرکز تحقیقات گوارش و کبد، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
چکیده: (4946 مشاهده)
زمینه و هدف: موکوزیت دهانی یک عارضه شایع و ناتوان کننده است که بدنبال برخی از داروهای شیمی درمانی ایجاد میشود و تاکنون درمان خاصی جهت پیشگیری از این عارضه پیشنهاد نشده است. این مطالعه به منظور تعیین میزان تاثیر لیکوفار در پیشگیری از موکوزیت دهانی ناشی از شیمی درمانی انجام شده است. روش بررسی: این مطالعه یک کار آزمایی بالینی RCT دو سوکور است که بر روی بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ و معده در سال 91-1390 که در شهر سنندج برای اولین بار تحت شیمی درمانی قرار گرفتند، انجام شد. حجم نمونه برابر 40 بیمار بود که تحت شیمی درمانی با رژیم حاوی 5- فلوئوراسیل (FOLFOX4) قرار گرفتند. به گروه مداخله داروی لیکوفار و به گروه کنترل شبه دارو داده شد و بیماران از نظر وجود یا عدم وجود موکوزیت دهانی تحت نظر قرار گرفتند. دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS.18 و با استفاده از آمار توصیفی آزمونهای آماری من ویتنی یو، Tتست مستقل و کای دو تحلیل شدند. یافتهها: در مطالعه انجام شده 25 نفر (5/62%) از جمعیت مورد مطالعه مرد و 15 نفر (5/37%) زن بودند. میانگین سنی جمعیت مورد مطالعه 77/8 ±20/53 سال و میانگین مدت تشخیص درمان 15/3 ± 05/5 ماه بود. در گروه مداخله موکوزیت دهانی مشاهده نشد و در گروه شاهد 35% دچار موکوزیت دهانی شدند (004/0=P). در دو گروه از نظر سن و جنس اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت (05/0<P). نتیجهگیری: لیکوفار در پیشگیریازموکوزیت دهانی ناشیازشیمیدرمانی موثر میباشد. کلیدواژه: لیکوفار، موکوزیت دهانی، شیمیدرمانی وصول مقاله: 24/4/95 اصلاحیه نهایی:22/9/95 پذیرش:11/2/96
Ghaderi B, Aghayani S, Daneshkhah N, Moghimi N. The effect of Licophar on prevention of oral mucositis caused by chemotherapy in cancer patients. SJKU 2017; 22 (4) :1-7 URL: http://sjku.muk.ac.ir/article-1-3389-fa.html
قادری بایزید، آقایانی شیلا، دانشخواه نسرین، مقیمی نسرین. بررسی اثر لیکوفار در پیشگیری از موکوزیت دهانی ناشی از شیمی درمانی در بیماران سرطانی. مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي كردستان. 1396; 22 (4) :1-7