زمینه و هدف: ویسفاتین یا نیکوتین فسفوریبوزیل ترانسفراز یک سایتوکاین پیش‌التهابی است که تحت تاثیر گلوکز خون و انسولین قرار می‌گیرد.در دیابت سایتوکین‌های پیش‌التهابی مانند پروستاگلندینE2 و نیتریک‌اکساید سطح ویسفاتین را افزایش می‌دهند و ویسفاتین نیز بیان آنها را تحریک می‌کند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر آنزیم سیکواکسیژناز و سیستم نیتررژیک بر سطح ویسفاتین در دیابت بود.
روش بررسی: دیابت در 70 موش بزرگ آزمایشگاهی بوسیله استرپتوزوسین (STZ) القاء شده و نمونه‌ها بوسیله سلکوکسیب، ال‌آرژنین و L-NAME هر یک به تنهایی و سلکوکسیب به همراه ال‌آرژنین و یا به همراه L-NAME تحت درمان قرار گرفتند. برای مقایسه گروه‌ها از آنالیز واریانس یک طرفه و متعاقب آن تست توکی (نرم افزارspss) استفاده گردید.
یافته ها: در همه گروه‌های درمانی کاهش معنادار درسطح قند خون و تری‌گلیسرید مشاهده شد (05/0>P). در گروه دریافت‌کننده L-NAME سطح انسولین بصورت معنادار (001/0>P) کاهش یافت در حالی‌که در گروه‌های دریافت‌کننده سلکوکسیب به تنهایی (05/0>P) یا همزمان با ال‌آرژنین و L-NAME افزایش معنادار سطح انسولین مشاهده شد (01/0>P). سطح سرمی ویسفاتین در حیوانات دیابتی در مقایسه با گروه کنترل غیردیابتی بصورت معنادار افزایش یافت (05/0>P). درمان با ال‌آرژنین تاثیر معناداری بر افزایش سطح ویسفاتین داشت (05/0>P). سلکوکسیب باعث کاهش سطح ویسفاتین شد (01/0>P). بعلاوه درمان با سلکوکسیب به همراه L-NAME و یا به همراه ال‌آرژنین تاثیر بیشتری در کاهش ویسفاتین داشت (01/0>P).
نتیجه‌گیری: سطح سرمی ویسفاتین در دیابت افزایش می‌یابد. مهار سیکلواکسیژناز2 سبب کاهش سطح ویسفاتین شده که بخشی از این تاثیرات در ارتباط با سیستم نیتررژیک می‌باشد. به نظر می‌رسد که سطح گلوکز و انسولین خون تاثیر مستقیمی بر سطح ویسفاتین نداشته و نقش اصلی بر عهده سایتوکاین‌های پیش‌التهابی باشد.
کلیدواژه ها: نیکوتین آمید فسفوریبوزیل ترانسفراز، سلکوکسیب، نیتریک‌اکساید، دیابت ملیتوس، استرپتوزوتوسین
وصول مقاله:11/7/94 اصلاحیه نهایی:10/12/94 پذیرش:12/12/94
زمینه و هدف: ویسفاتین یا نیکوتین فسفوریبوزیل ترانسفراز یک سایتوکاین پیش‌التهابی است که تحت تاثیر گلوکز خون و انسولین قرار می‌گیرد.در دیابت سایتوکین‌های پیش‌التهابی مانند پروستاگلندینE2 و نیتریک‌اکساید سطح ویسفاتین را افزایش می‌دهند و ویسفاتین نیز بیان آنها را تحریک می‌کند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر آنزیم سیکواکسیژناز و سیستم نیتررژیک بر سطح ویسفاتین در دیابت بود.
روش بررسی: دیابت در 70 موش بزرگ آزمایشگاهی بوسیله استرپتوزوسین (STZ) القاء شده و نمونه‌ها بوسیله سلکوکسیب، ال‌آرژنین و L-NAME هر یک به تنهایی و سلکوکسیب به همراه ال‌آرژنین و یا به همراه L-NAME تحت درمان قرار گرفتند. برای مقایسه گروه‌ها از آنالیز واریانس یک طرفه و متعاقب آن تست توکی (نرم افزارspss) استفاده گردید.
یافته ها: در همه گروه‌های درمانی کاهش معنادار درسطح قند خون و تری‌گلیسرید مشاهده شد (05/0>P). در گروه دریافت‌کننده L-NAME سطح انسولین بصورت معنادار (001/0>P) کاهش یافت در حالی‌که در گروه‌های دریافت‌کننده سلکوکسیب به تنهایی (05/0>P) یا همزمان با ال‌آرژنین و L-NAME افزایش معنادار سطح انسولین مشاهده شد (01/0>P). سطح سرمی ویسفاتین در حیوانات دیابتی در مقایسه با گروه کنترل غیردیابتی بصورت معنادار افزایش یافت (05/0>P). درمان با ال‌آرژنین تاثیر معناداری بر افزایش سطح ویسفاتین داشت (05/0>P). سلکوکسیب باعث کاهش سطح ویسفاتین شد (01/0>P). بعلاوه درمان با سلکوکسیب به همراه L-NAME و یا به همراه ال‌آرژنین تاثیر بیشتری در کاهش ویسفاتین داشت (01/0>P).
نتیجه‌گیری: سطح سرمی ویسفاتین در دیابت افزایش می‌یابد. مهار سیکلواکسیژناز2 سبب کاهش سطح ویسفاتین شده که بخشی از این تاثیرات در ارتباط با سیستم نیتررژیک می‌باشد. به نظر می‌رسد که سطح گلوکز و انسولین خون تاثیر مستقیمی بر سطح ویسفاتین نداشته و نقش اصلی بر عهده سایتوکاین‌های پیش‌التهابی باشد.
کلیدواژه ها: نیکوتین آمید فسفوریبوزیل ترانسفراز، سلکوکسیب، نیتریک‌اکساید، دیابت ملیتوس، استرپتوزوتوسین
وصول مقاله:11/7/94 اصلاحیه نهایی:10/12/94 پذیرش:12/12/94 |
