HTLV1 یک رترو ویروس است که در حدود 10 تا20 میلیون نفر در جهان را آلوده نموده است. علیرغم شیوع بالای این بیماری بخصوص در مناطق آندمیک، بیماری مرتبط با HTLV1 تقریباٌ در 5% افراد آلوده اتفاق میافتد. ورود ویروس اغلب از طریق مادر به جنین یا نوزاد (از طریق جفت و هم از طریق تغذیه با شیر مادر) که راه دوم از اهمیت بیشتری برخوردار است. راه دیگر انتقال از طریق جنسی بخصوص از مرد به زن و راه سوم از طریق ترانسفیوژن و IDU ( PARENTRAL ) میباشد.
در کشور ایران اولین بار در سال 1370در شمال شرقی استان خراسان به عنوان منطقه آندمیک شناخته شده همچنین بیماری از تهران، گرگان، و خوزستان گزارش شده ولی تاکنون از استان کردستان بیماری گزارش نشده بود بیمار مورد نظر دختر 28 سالهای با علائم غیر معمول همچون ضعف حرکتی اندامهای تحتانی از 8 سال پیش که تدریجاً اندامهای فوقانی را درگیر کرده بود، به اضافه پارستزی هر چهار اندام و تکرر ادرار بود. در معاینه کوادری پارزی اسپاستیک، هیپررفلکسی هر چهار اندام، پلانتار اکستانسور دو طرفه و کلونوس دو طرفه همراه با اختلال حسی دو طرفه در اندامها وجود داشت. بررسیهای پاراکلنیک شامل MRI و بررسیهای آزمایشگاهی و تست پتانسیل برانگیخته بینایی ( VEP ) نرمال بوده (بجز یک یافته غیر اختصاصی در MRI ). بیمار به مدت 8 سال تحت درمان با تشخیص M.S بوده که در نهایت جهت بیمار تست آنتیبادی HTLV1 سرم درخواست میشود که نتیجه مثبت بوده و بیمار با تشخیص بیماری HTLV1 بستری و تحت درمان قرار میگیرد.