زمینه و هدف: ماده مخدر شیشه اثرات سویی بر بافت های مختلف بدن دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات دوزهای مختلف متامفتامین بر فاکتورهای مرفومتری و بیوشیمیایی بافت کلیه موشهای بالغ بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی 56 سر موش نر بالغ بصورت تصادفی به 7 گروه تقسیم شدند: گروه اول (گروه کنترل)، گروه تجربی1، تجربی 2 و تجربی3 دوز mg/kg 5، 10 و 20 مت آمفتامین را به مدت 10 روز دریافت کردند. گروه تجربی 4، تجربی 5 و تجربی 6 دوز mg/kg 5، 10 و 20 مت آمفتامین را به مدت 40 روز دریافت کردند. گروه های تجربی بترتیب بعد از 10 و 40 روز کلیه ها برداشته شد و بعد از پروسه بافتی و تصویر برداری، حجم کلیه و گلومرولها با استفاده از اصل کاوالیه اندازه گیری گردید. اوره و کراتینین خون اندازه گیری شد. داده ها با نرم افزار SPSS و آزمون ANOVA آنالیز شد.
یافته ها: بررسی هیستوپاتولوژی بافت کلیه در گروه هایی که متامفتامین دریافت کرده بودند نشان داد که هرچه دوز متامفتامین بالاتر باشد شدت آسیب بیشتر است. بطوری که در دوزهای بالا، لوبولاسیون متوسط گلومرولی، گلومرواسکلروزیس و پرخونی در عروق کلیه مشاهده می شود. به علاوه اختلاف معنی داری بین حجم کلیه و گلومرول در گروه های تجربی 3 تا 6 با گروه کنترل مشاهده شد(000/0=p)، سطح اوره در گروه تجربی 6 و سطح کراتینین در گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری داشت(000/0=p).
نتیجه گیری: متامفتامین در دوزmg/kg 10 و به مدت 40 روز باعث اثرات مخربی بر بافت کلیه می شود. به علاوه، سطح سرمی اوره و کراتینین افزایش می یابد.
