چکیده

  زمینه و هدف : ویتامین D از طریق سنتز پوستی با واسطه اشعه ماورا بنفش و غذا به بدن می‌رسد. ﻋﻠﻴرغم تابش بیشتر آفتاب در کشورهای آفتابی، ﺸﻴوع کمبود ویتامین D در این مناطق شیوع بالایی دارد.

  روش بررسی : در این مطالعه پنج شهر با طول و عرض جغرافیایی متفاوت انتخاب و نمونه‌گیری به روش خوشه‌ای تصادفی انجام شد. نمونه‌های خون مربوطه سانتریفوژ و سرم‌های جمع‌آوری شده و جهت ارزیابی سطوح (OH) 25ویتامین D و PTH به آزمایشگاه مرکز تحقیقات غدد دانشگاه علوم پزشکی تهران (EMRC) ارسال شد. افراد سالم بدون ﺑﻴماری خاص در مطالعه وارد شدند. افراد مورد بررسی بر اساس سطح ویتامین D سرمی به هفت گروه تقسیم شد. بر این اساس آستانه درجات کمبود ویتامین D تعیین شد؛ سپس شیوع کمبود این ویتامین دراین مناطق بررسی شد.

  یافته‌ها : در مجموع سطح سرمی ویتامین D در 5329 نفر ارزﻳابی شد و سه سطح آستانه برای زنان و دو تا برای مردان تعیین شد. شیوع کمبود ویتامین D در جمعیت مورد بررسی برآورد گردید. شیوع کمبود خفیف این ویتامین در زنان 2/27٪ و در مردان 25/37٪ مشاهده شد.کمبود متوسط یا شدید ویتامین D در زنان 85/47% و در مردان 75/34% بود.

  نتیجه‌گیری : شیوع بالای کمبود ویتامین D در ایران مشابه نتاﻳج سایرمطالعات در خاورمیانه است. توجیه کمبود ویتامین D در این مناطق مستلزم مطالعات بیشتری است. طراحی برنامه‌های غنی سازی با ویتامین D در کشور توصیه می‌گردد.

  کلید واژه‌ها : کمبود ویتامین D ، مقادیر طبیعی، PTH

  وصول مقاله: 15/4/85 اصلاح نهایی: 7/6/85 پذیرش مقاله: 9/6/85

 �