زمینه و هدف : سپتی‌سمی یکی از مهمترین بیماریهای دوره نوزادی است که در نتیجه عواقب ناشی از عفونت ایجاد می‌شود. معیار اصلی تشخیص آن کشت یکی از مایعات بدن از جمله کشت خون است. هدف این مطالعه تعیین شیوع این بیماری و سنجش میزان حساسیت عوامل ایجادکننده آن به آنتی‌بیوتیکها در بخش نوزادان بیمارستان بعثت سنندج در سال 83 می‌باشد.
روش بررسی : این مطالعه توصیفی بوده و برای تمام نوزادان بستری در بخش، کشت خون انجام شد و علاوه بر این برای نوزادانی که طبق نظر پزشک متخصص نوزادان مشکوک به سپسیس بودند پرسشنامه‌ای حاوی اطلاعاتی از علائم بالینی شامل تب، هیپورفلکسی، هیپوترمی، سیانوز، دیستانسیون شکمی، تشنج، بیاشتهایی و زردی، کامل گردید و در نهایت تمام داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند .
یافته‌ها : این تحقیق نشان داد که از 700 نمونه بررسی شده 6/17% مشکوک به سپتی‌سمی بودند که از این تعداد 30% کشت خون مثبت جدا شد. شایعترین باکتری جدا شده استاف کواگولاز منفی و شایعترین علائم بالینی هیپورفلکسی، زردی و بیاشتهایی بودند. بیشترین حساسیت آنتی‌بیوتیکی در گرم منفی‌ها نسبت به سیپروفلوکساسین 100% و سفوتاکسیم 7/66% و درگرم مثبت‌ها به سفالوتین 43% و بیشترین مقاومت در گرم منفی‌ها به آمپی‌سیلین و سفالوتین هرکدام100% و در گرم مثبت‌ها به اگزاسیلین 6/68% وکوتریموکسازول 9/62% بوده است. در این مطالعه همچنین میزان شیوع سپتی‌سمی در کسانی که کشت خون مثبت داشتند 30% و میزان مرگ 9/4% بوده است.
نتیجه‌گیری : وجود علائم بالینی به تنهایی در تشخیص سپتی‌سمی نوزادان کافی نیست و آزمایش کشت خون در موارد مشکوک باید انجام گیرد. و با توجه به مقاومت بالای باکتریهای جداشده به آنتی‌بیوتیکهای آمپی‌سیلین و سفالوتین درخواست کشت خون و آنتی‌بیوگرام می‌تواند در انتخاب داروی مناسب کمک نماید و سپیروفلوکساسین می‌تواند داروی انتخابی در درمان گرم منفی‌ها باشد. بنابراین برای کاهش بیشتر شیوع و مرگ ومیر، استفاده از راهکارهای مناسب جهت مبارزه با میکروارگانیسمها و عفونتهای بیمارستانی ضروری و همچنین تجویز درست و به موقع آنتی‌بیوتیک توسط پزشک معالج جهت جلوگیری از مقاومت آنتی‌بیوتیکی مؤثر است.
