چکیده

  زمینه و هدف : بستن لوله‌های رحمی دو طرف یکی از اعمال جراحی کوچک با آسیب بافتی مختصر است ولی هنوز زمان ریکاوری بعد از عمل و مسکن‌های مورد نیاز به علت درد بعد از عمل، اغلب نامتناسب با نوع عمل می‌باشد.

  روش بررسی : این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده شاهد دار دو سوکور بود. حجم نمونه شامل 60 خانم با ASA I,II بود که بصورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. القای بیهوشی بیماران دو گروه مشابه بود. بعد از القای بیهوشی در محل انسیزیون پوستی و مزوسالپنکس در محل قطع لوله‌های رحمی هر دو سمت به بیماران گروه مداخله 10 و 3 سی‌سی از محلول بوپیواکائین 25/0٪ تزریق و برای گروه کنترل با حجم مساوی از محلول سالین ایزوتونیک به همان نقاط تزریق شد. قبل از ترخیص بیماران از ریکاوری، 6 ساعت بعد از عمل و 24 ساعت و یک هفته بعد از ترخیص از بیمارستان شدت درد به دو روش VAS و Verbal از بیماران اخذ و در پرسشنامه ثبت شد، داده‌ها پس از ورود به نرم افزار آماری SPSS Win و با استفاده از آزمونهای آماری X ^² و U-Mann-whitney و T-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

  یافته‌ها : میانگین شدت درد ( vas ) در ریکاوری به طور معنی‌داری در گروه مداخله (6/2±92/2) کمتر از گروه کنترل (96/1±03/4) بود (05/0 p< ). میانگین شدت درد در 6 ساعت بعد از عمل و 24 ساعت پس از ترخیص از بیمارستان در دو گروه مداخله و کنترل تفاوت معنی‌داری نداشت (05/0 p> ) اما میانگین شدت درد یک هفته بعد از ترخیص از بیمارستان به طور معنی‌داری در گروه مداخله (35/2±68/3) کمتر از گروه کنترل (41/1±3/4) بود (05/0 p< ). از نظر نیاز به استفاده از داروی مسکن، 5/34٪ بیماران گروه مداخله نیاز به تزریق مسکن بعد از عمل داشتند در حالیکه در گروه کنترل 3/61٪ بیماران، نیازمند تزریق مسکن بعد از عمل بودند که این اختلاف از نظر آماری معنی‌دار بود (05/0 p< ).